Caeli cives*

Aperuit Augustinus codicem apostolicum et cojectis oculis ad primum capitulum legit induimini dominum Jesum Christum et statim quasi infusa luce securitatis ab eo omnes dubietatis tenebrae diffugerunt

Insinuavit ergo per litteras sancto viro Ambrosio praesens votum suum ut moneret quid sibi de libris sanctis legendum esset quo percipiendae Christianae gratiae aptior fieret atque paratior

At ille jussit Isaiam prophetam quod praeceteris evangelii vocationisque gentium sit pronuntiator apertior

Amavit eum dominus*

Invenit se Augustinus longe esse a deo in regione dissimilitudinis tamquam audiret vocem dei de excelso cibus sum grandium cresce et manducabis me

Nec tu me mutabis in te sicut cibum carnis tuae sed tu mutaberis in me

Sensit igitur et expertus est non esse mirum quod palato non sano paena est panis qui sano est suavis et oculis aegris odiosa lux quae puris est amabilis